Tradisionele vloer in die 1930`s kombuis

Chris Deziel

Bouers in die 1930`s het nie al dieselfde vloer alternatiewe as moderne bouers gehad nie, maar hulle het ook nie `n tekort aan opsies gehad nie. Vinyl het tot die 1950`s nie `n lewensvatbare keuse vir huiseienaars geword nie, en laminate het nie tot die 1970`s gekom nie. Maar in plaas van hierdie moderne materiale het 1930`s huiseienaars kombuisvloere `n keuse gehad van verskeie soorte velvloer en vloerteëls. Soos hul moderne eweknieë, kan hulle ook keramiekteëls en hardhout kies.

Veerkragtige vloer

Veerkragtige vloere was so genoem omdat dit `n sponkerige steun het en `n bietjie lente aan die stap gegee het. Linoleum was die eerste van hierdie tipe wat ontwikkel moes word, maar teen die 1930`s het vervaardigers asfalt-versadigde vlaagvloer aangebied, wat `n goedkoper was en nie heeltemal so duursaam variant nie. `N Gemeenskaplike handelsnaam was Congoleum, wat sy naam van die Belgiese Kongo het - die land, wat nou die Demokratiese Republiek van die Kongo genoem word, wat die asfalt geproduseer het. Sommige vervaardigers het `n linoleum-nabootsing gemaak deur maal te maal en druk in `n vorm te druk en dit te bak. Hierdie tipe vloer het gewoonlik as lakens en teëls gekom, en dit is veral gewaardeer vir die isolasie wat dit verskaf het. Na sy bekendstelling in die 1950`s het Vinyl hierdie materiaal grootliks vervang, maar Linoleum maak `n terugkeer.

Asfalt en rubber teëls

Asfalt teëls was harder as veerkragtige vloer, en hulle het dit in die 1930`s in die gewildheid oortref. Die 12-duim-vierkantige teëls is vervaardig met asbes, wat as `n minerale vulsel ingesluit is. Hulle was tipies swart, grys of wit, en het onreëlmatige strepe van kontrasterende kleure gehad. Mense het hulle gebruik om kelder- en nutvloere te dek, en omdat hulle waterbestand en goedkoop was, soms is die kombuisvloer. Rubbervloerteëls, wat in die laat 19de eeu beskikbaar geword het, het gelyk aan asfalt, maar was sagter en minder bestand teen oplosmiddels. Soos asfalt teëls bevat rubbertegels dikwels asbes. Omdat asbes `n respiratoriese gevaar is, is geen tipe teël nie meer beskikbaar nie.

Geometriese keramiek teëls

Soos hulle vandag is, was keramiekteëls `n gemeenskaplike vloerverkiesing in 1930`s, maar die teëls was tipies klein en gereël om `n mosaïekpatroon te skep. Begin in die 1920`s het vervaardigers hierdie teëls op 12-duim-vierkante papier geplak om hulle makliker te laat lê; Teen die 1930`s het hulle hulle in plaas daarvan geplak. Die individuele teëls was soms vierkantig, maar hulle kan ook driehoekig, reghoekig of seskantig wees. Hierdie tipe teëls is nog beskikbaar, maar moderne bouers gebruik hulle meer dikwels in badkamers as wat hulle in kombuise doen.

Hardhoutvloer

Hardhout was in die vroeë deel van die 20ste eeu meer volop en goedkoper as wat dit vandag is, en dit was nie ongewoon om hardhoutvloer in elke kamer in die huis te vind nie, insluitende die kombuis. Kombuisvloerplanke was dikwels smaller as dié in die res van die huis; Hulle was 2 duim breed, terwyl diegene in die sitkamer en slaapkamers 3 1/4 of 4 duim wyd was. Daar was geen ingenieurswese vloere in die 1930`s nie; Al die borde was soliede hout, en hulle was dikwels kwart-gesaag, wat hulle `n ryker graanpatroon en meer duursaamheid gegee het as moderne plat-gesaagde planke.

• U.S. Bosdiens: Vroeë 20ste-eeuse boumateriaal - veerkragtige vloere
• Ou Huisjoernaal: Behoud van historiese keramiekvloere
• Inspectapedia: Linoleumvloermateriale

Jy mag dalk